Dysfunkcja rodziny ma swoje źródło w zachowaniu rodzica, które może być problemem alkoholowym, związanym z wykorzystywaniem seksualnym, z terrorem psychicznym, z przemocą fizyczną, z przewlekła chorobą tej osoby.
Rodzina nie zapewnia wsparcia swoim członkom, co powoduje, ze ich rozwój może zostać zaburzony. System komunikacji nie jest jasny, są tematy, których się nie porusza.
Występuje zamknięcie i izolacja od świata zewnętrznego, rodzina wstydzi się swojego problemu, pragnie go ukryć przed otoczeniem.
Członkowie rodziny mają trudności w wyrażaniu uczuć, brak bliższych relacji.
Rodzicie przejawiają nieprawidłowe postawy rodzicielskie, nie potrafią zbudować poprawnego kontaktu z dziećmi. Nie zaspokajają ich podstawowych potrzeb.
Ten rodzaj rodziny wg badaczy występuje coraz rzadziej. O rodzinie dużej mówi się, gdy składa się z trzech lub nawet czterech pokoleń mieszkających pod jednym dachem i prowadzących wspólne gospodarstwo domowe. Głową takiej rodziny jest najstarszy mężczyzna w rodzinie, senior rodu. To pod jego dyktando podporządkowana jest cała rodzina. Często do takiej rodziny zaliczali się także krewni z linii bocznej.
Z powodu postępu industrializacji i urbanizacji rodziny wielopokoleniowe zaczęły ustępować rodzinom nuklearnym (małym).
